اگر كسي بعد از گذشت مدتها نماز خواندن در خود عروجي احساس نكرد بداند در جاي ديگر مشكل دارد.نماز ﴿إنَّ الصَّلاةَ تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَر) است يا رفع است و يا دفع،يا نمي گذارد انسان به تباهي تن در بدهد يا اگر آلوده شد او را تطهير مي كند. اگر كسي ـ خداي ناكرده ـ با خواندن نماز نه از رفع خطر بهره اي برد نه از دفع خطر،او هنوز به مرحله ﴿تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ﴾ نرسيده اين نماز ديگر «الصلاة معراج المؤمن» نيست؛ اگر ـ انشاءالله الرحمن ـ توانست از فحشا و منكر برهد، آلوده نباشد، با زبان طيّب و طاهر با چهره طيّب و طاهر با سر طيّب و طاهر با پاي طيّب و طاهر به زيارت خداي سبحان برود آن وقت نماز او مي شود (الصلاة معراج المؤمن)