کسی رادوست ندارم مگر آنکه دوستدارعلی باشد...
بسم الله الرحمن الرحیم
سلمان فارسی حکایت مینماید: روزی در حضور رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله نشسته بودیم که ناگاه شخصی بیابان نشین از طایفه بنی عامر وارد شد؛ و پس از سلام اظهار داشت: یا رسول اللّه! مأموری از سوی حضرتعالی آمد و ما را به اسلام و نماز، روزه و جهاد در راه خدا دعوت کرد و چون دیدیم کارهای خوب وپسندیدهای است پذیرفتیم. سپس آن مأمور، ما را از زنا، دزدی، غیبت، تهمت و دیگر کارهای زشت نهی کرد و ما نیز اجتناب کردیم. پس از آن گفت: واجب است که دوستدار دامادت - و پسر عمویت علیّ بن ابی طالب باشیم، علّت آن چیست؟ آیا آن هم عبادت است؟! رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله ، فرمود : به پنج علّت واجب است دوستدار و تابع او باشید: اوّل آن که بعد از جنگ بدر نشسته بودم که جبرئیل امین نازل شد و اظهار داشت: خداوند، سلام میرساند و میفرماید: کسی را دوست ندارم، مگر آن که دوستدار علیّ باشد و کسی را دشمن ندارم مگر آن که دشمن او باشد. دوّم آن که در جنگ اُحد بعد از دفن عمویم حمزه نشسته بودم که جبرئیل آمد و گفت: خداوند میفرماید: نماز را جز بر بیماران؛ وروزه را جز بر بیماران مریض و مسافران؛ و حجّ را جز بر فقراء ومستمندان، و زکات را جز بر تهیدستان واجب کردم. ولیکن دوستی علیّ بن ابی طالب را بر تمامی افراد مکلّف، در هر حالی که باشند، واجب نمودهام. سوّم آن که خداوند متعال برای هر چیزی سیّد و سروری قرار داد، مانند آن که قرآن را سرور تمامی کتابهای آسمانی؛ و جبرئیل را سرور ملائک؛ و مرا سرور تمامی پیامبران؛ و علیّ را سرور همه اوصیاء قرار داد، پس دوستی من و دوستی علیّ، سرور تمامی عبادات و طاعات خواهد بود. چهارم آن که خداوند محبّت علیّ را در قلب مؤمنین مستقرّ نموده است. پنجم آن که جبرئیل خبر داد که روز قیامت، جایگاه من و علیّ کنار عرش الهی خواهد بود.
بحار الأنوار: ج 27، ص 128، ح 129.
